عبدالعزیز مولودی رهبران اقتدارگرا با پیشینه طولانی ماندن در قدرت، مانند انچه به عنوان مثال در ترکیه در جریان است، یکی از ویژگی های جهان سومی سیاست و حکومت است و از جمله موانع توسعه سیاسی در خاورمیانه و جهان است. از این رو همواره گمانه زنی هایی مانند ابتلا به بیماری های سخت و سرطان و ... در مورد این رهبران، مطرح می شود. شاید این تنها راه تغییر رهبران اقتدارگرا در جهان توسعه نیافته است که با استقبال عمومی نیز همراه می شود. بعد از انتشار چند قطعه ویدیویی از رجب طیب اردوغان که در آنها به نوعی حکایت از ناتوانی و تعادل جسمانی او می کرد، نشریه "فارن افرز" طی گزارشی که منتشر کرد در مورد بیماری او گمانه زنی کرد و اعلام کرد که شواهد در مورد بیماری او در حال افزایش است. فارن افرز این خبر را برای سیاست در ترکیه بد ارزیابی می کند و معتقد است این امر می تواند مانع از کاندیداتوری اردوغان برای انتخابات آتی ترکیه در سال 2023 شود. این گزارش و فیلم های منتشر شده در صفحات اینترنتی در فضای مجازی، به طور گسترده مورد استقبال قرار گرفته، به گونه ای که احتمال مرگ وی را نیز مطرح کرده اند. این در حالی است که دفتر ارتباطات ریاست جمهوری ترکیه، خبرهای منتشر شده در مورد بیماری رئیس جمهور ترکیه را تکذیب کرده و خبر را کلا دروغ شمرده است. فارغ از درستی یا نادرستی خبر باید در نظر داشت که آقای اردوغان 19 سال است که در راس قدرت قرار دارد و در سال های اخیر، با تغییر قانون اساسی ترکیه، بسیار تلاش شده است تا زمینه برای ماندن آقای اردوغان در راس قدرت فراهم شود. این اقدامات البته با روح سیستم جمهوری و نظام ریاستی که آقای اردوغان آن را دنبال می کرد؛ ناسازگار است. در کامل ترین شکل نظام ریاستی که ایالات متحده آمریکا آن را نمایندگی می کند، روسای جمهور تنها دو بار می توانند در قدرت بمانند یعنی بیشترین زمان دوره ریاست جمهوری هشت سال است. از این نظر، طولانی شدن دوره ریاست آقای اردوغان نه تنها کمکی به جریان سیاست در ترکیه نکرده، بلکه امکان بروز خطاهای بیشتر را در این زمینه فراهم می کند. درگیر شدن ترکیه در درگیری های سوریه مخصوصا نحوه تعامل ترکیه با نیروهای کُرد، چالش این کشور با ناتو در مورد سامانه های موشکی اس 400 روسیه و افزایش توان نظامی ترکیه علیرغم مخالفت آمریکا با آن، احتمال بروز جنگ مجدد در سوریه، به صورت افت حمایت حزب حاکم در افکار عمومی جامعه ترکیه ظاهر شده است و ممکن است ادامه کار برای آک پارتی در انتخابات آینده را دشوار کند. همه اینها به ادامه حضور آقای اردوغان در قدرت بستگی دارد. امری که شاید برای حزب حاکم ترکیه هم چندان خوشایند نباشد. این در حالی است که مخالفت و محکوم کردن سیاست های داخلی و خارجی آقای اردوغان مخالفت هایی را در اروپا و آمریکا بر انگیخته است. اقتدارگرایان هر چند بیشتر در قدرت بمانند، به همان میزان تلاش می کنند تا موقعیت خود را تثبیت کنند. غافل از اینکه در نهایت، همه آنها از قدرت حذف شده اند. در مورد نمونه های جهان سومی آن نیز می توان گفت که نوع برکناری اقتدارگرایان شدید تر بوده و ممکن است با عواقب ناخوشایندی هم روبرو شوند مانند آنچه در لیبی بر قذافی گذشت. اگرچه نمی توان تصور کرد که وضعیت ترکیه همانند لیبی شود، اما در هر صورت، طولانی شدن ریاست جمهوری یک فرد، همواره توام با تنش و بحران های سیاسی بوده است.